محفل کتاب رویا
کیستی که من اینگونه به اعتماد، نام خود را با تو می گویم ...؟ کلید قلبم را در دستانت می گذارم، نان شادی ام را با تو قسمت می کنم، به کنارت می نشینم، و سر بر شانه ی تو اینچنین آرام، به خواب می روم ... کیستی که من اینگونه به جد در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم.
خواب من ...
تجربه شخصی:امروز داشتم در خیابان راه میرفتم به درختان نگاه میکردم و با خودم میگفتم یعنی درختان هم تیرگی های گاه گاهی که در احساسهای ما آدما پدیدار میشه رو دارن؟بعد جواب، خودش اومد .مگه میشه تیرگی در احساسات درختان باشه وقتی همیشه سبز میشن و نوید تازگی سر میدن ،وقتی اکسیژن تولید میکنن و هوای آلوده رو پاک میکنن .موجودی که هوا را از آلودگی ها پاک میکنه ،موجودی که به نگاههای خسته تازگی و طراوت هدیه میده چطور میتونه در درونش،تیرگی داشته باشه؟!!!!!